Hiç kimsenin hiçbir şeyi olarak tanıdı kendini Merve. Ama bir kişinin her şeyi olmaya adadı kendini. Aile olmaya adadı kalbini. Önce dostluğun kapısını çaldı, dosttan aile olur mu diye denedi, sonra aşkın kapısını zorladı, eşiyle yuva kurmaya çalıştı. Aile olmak sonradan öğrenilebilen bir şeydi ama bu uğurda dostla düşman olmak beklenmedik bir savaştı. Yine de direndi Merve; öyle ya direnmek, yetimhane günlerinden beri heybesinde taşıdığı küçük bir oyuncaktı.